τρίγοργο(ν)

το, Ν

(βυζ. μουσ.) σύμβολο τής βυζαντινής παρασημαντικής που ανήκει στις έγχρονες υποστάσεις.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τρι-* + γοργός. Η λ., στον πληθ. τρίγοργα, μαρτυρείται από το 1882 στον Ι. Δ. Τζέτζη].